10 juni - 16 juni

10 juni – Dinsdag

Dit is niet het begin van onze trip naar Nieuw Zeeland aangezien we pas woensdag s’avonds uit Melbourne vertrokken zijn. Toch begin ik bij 10 juni aangezien we een Nederlandse logee hadden. Claudia (vriendin van Anke) die was toevallig in de buurt en wou wat van ons mooie Melbourne zien dus kwam ze even een nachtje bij ons. Dinsdag eigenlijk niks gedaan behalve dan dat Anke Claudia heeft opgehaald van het station.

11 juni - Woensdag

Onze vlucht ging pas om 12 uur snachts dus hadden we nog de hele dag voor handen. Ik had zelfs nergens zin in behalve dan lekker uit te slapen en de hele dag niks doen aangezien we een nacht zouden overslaan. Maar Claudia wilde natuurlijk wat van Melbourne zien dus gingen Anke en Tessa met haar mee naar een strand waar allemaal strandhuisjes staan. Deze strandhuisjes zijn allemaal in verschillende kleuren geverfd bijvoorbeeld in de Australische vlag. Daarna zijn ze naar de Pancake Parlour geweest ons favoriete restaurant. Na pannenkoeken gegeten te hebben kwamen ze weer thuis want Claudia moest zelf die avond ook weer vliegen naar Sydney. Dus na Claudia te hebben uitgezwaaid zelf onze koffers ingepakt en zijn we vertrokken richting Melbourne airport. Van Melbourne naar Auckland is 4 uur vliegen en we hebben een tijdsverschil van 2 uur. Dus we gingen weg om 12 uur snachts maar kwamen om 6 uur sochtends aan.

12 juni – Donderdag

Aangekomen in Auckland was het natuurlijk weer pokkeweer. Regen regen en nog meer regen. Gelukkig werden we opgepikt door een busje die ons naar het autoverhuur bedrijf bracht en hoefden we niet te lopen. We hebben een auto gehuurd voor alle dagen om zo een beetje het noorden van Nieuw Zeeland rond te crossen. Ik had een automaat geboekt maar op mijn boeking stond dat we een auto zouden krijgen waarbij je moet schakelen. Dat wilden Anke en Tessa liever niet dus hebben we gevraagd of we een automaat konden krijgen (wat we ook geboekt hadden) Dit was verder geen probleem alleen we kregen hierdoor helaas wel een kleinere, lelijkere auto. De schakelauto was namelijk mooi rood en veel ruimer. Maar goed deze auto kon er ook wel mee door. (Het was een witte Hyundai Getz we noemen hem Snowball) Als eerste stond Hot Water Beach op het programma. Op dit strand kun je met een schep een gat graven en dan komt het warme water omhoog. Hiervoor hoef je helemaal niet zo diep te graven dus kun je gewoon op het strand in het warme water in de winter. Het is ook in Nieuw Zeeland namelijk winter met temperaturen tussen de 10-15 graden. Het was alleen nog een heel gedoe om uit Auckland te komen. En we hadden een strakke planning. Ik had een beetje bekeken hoeveel tijd we voor wat zouden hebben. Aangezien we nog 10 keer fout zijn gereden in Auckland hebben we daar veel tijd verspilt. Onderweg stond ook alles onder water. Ze hebben heel erg last gehad van veel regen en dit leidt tot grond verzakkingen en overstromingen van beekjes/meren. Toen we eenmaal vlak bij Hot Water Beach waren moesten we weer om keren en naar de volgende bestemming rijden. Ook al hadden we wel tijd gehad betwijfel ik of we wel op dat strand rond hadden kunnen lopen. Dus weer door want het was nog 2 uur rijden naar Matamata. Vanaf Matamata kun je met een tour de filmset van Lord of the Rings en The Hobbit bekijken. Voor degene die de film niet hebben gezien, je bent niet de enige want ik had echt geen idee waar ik een kaartje voor gekocht had. Anke wilde liever niet mee dus Tessa en ik gingen met een bus naar de filmset en daar kregen we een rondleiding. Het regende nog steeds en alle paden waren lekker modderig. Dus we kregen allemaal hele grote paraplus tegen de regen. Ik doe maar gewoon alsof iedereen weet waar ik het over heb wanneer ik vertel dat er allemaal Hobbit huisjes waren (Ik zal wat fotos er op zetten) en de rest van de filmset. Er was een jongen mee die ons allemaal leuke weetjes ging vertellen en aan het eind van de rondleiding gingen we wat drinken in ‘The Green Dragon’. Ben nu wel heel benieuwd naar de films. Al met al duurde het ongeveer 3 uur en hierna hebben we Anke weer opgezocht en zijn we naar ons hotel gereden. De eigenaar van het hotel verwachte ons al want we waren de enige in het hele hotel!! Er was verder helemaal niemand, ze vroeg ons ook of we graag een sleutel wilden of niet omdat er toch niemand anders was. Anke en ik hebben nog even een potje gepoold beetje televisie gekeken maar toch vroeg op bed omdat we dus een nacht hadden overgeslagen.

13 juni – Vrijdag

Niet te vroeg opgestaan (deze regel hebben we toepast op de hele trip) en vertrokken richting Wai-O-Tapu. Hier gingen we naar een plek waar vroeger vulkanen waren en wat er nu nog over is zijn geisers, kokende kraters en plassen met kokende modder. We kwamen daar aan het stonk verschrikkelijk naar rotte eieren. Je moet er wat voor over hebben om kokend water te zien. De mevrouw waar we kaartjes hebben gekocht vertelde ons ook nog even dat we eigenlijk net te laat waren want de geiser ging alleen om 10 uur en het was al later als 10 uur. Gelukkig was er meer te zien dan alleen een geiser. We konden een route lopen van ongeveer een uur. Je zou zeggen dat als je in een constante geur van rotte eieren loopt een uur lang je daar op een gegeven moment aan gaat wennen. Ik kan je vertellen dat is niet het geval. De geur was verschrikkelijk maar we hebben het overleefd. Het is toch vreemd om water te zien koken in een krater. Er komt ook vet veel stoom vanaf het leek nog of het hele gebied in de brand stond. Je had kraters met gewoon helders water erin maar er was ook 1 met limegroen water en er was één met een rode rand (zie fotos). Na alle kraters moesten we nog even 2 minuten in de auto om naar het kokende modder te kunnen kijken. Er was daar zoveel jaar geleden een modder vulkaan geweest en dat modder kookt nu nog. Super vreemd. Na dit allemaal gezien te hebben weer de auto ingestapt en door gereden naar de Huka falls. Dit is een waterval. Was op zich niet zo heel spectaculair maar wel leuk. Hierna doorgereden naar Taupo. Hier heb je een meer (Lake Taupo) en aangrenzend aan dit meer heb je bergen met sneeuw erop. Dus hier maar heengereden. We hadden het er nog over dat het rijden in Nieuw Zeeland eigenlijk al een uitstapje opzich is. De omgeving is heel indrukwekkend. Hierna hebben we ons hotel weer opgezocht en weer niet te laat gaan slapen want we hebben alle 3 nog steeds last van die nacht geen slaap. Onderweg in de auto ook als Anke niet rijdt slaapt ze en als Tessa niet rijdt slaapt die ook aldoor. Ik heb verder geen keus in dit alles ik ben de permanente TomTom.

14 juni – Zaterdag

We hebben zo niet geslapen deze nacht. Als je alle verslagen hebt gelezen kun je je misschien nog herinneren dat we de aller eerste nacht in Australië wakker zijn gemaakt door een brandalarm. Deze nacht zijn we ook wakker gemaakt door een alarm. We sliepen allemaal net het was ongeveer 12 uur en in één keer gaat er een alarm af. het klonk een beetje als een luchtalarm, het was ook niet het alarm van het hotel het was buiten overal goed te horen. Maarja wij als vakantiegangers weten natuurlijk niet meteen of het gaat om een aardbeving/tsunami/vulkaan of iets dergelijks alarm. Dus Tes en ik kleren aan buiten wezen kijken, niemand op straat. Wat niet echt een goed teken is want toen bedacht ik me dat het wel eens net als in Nederland zon alarm kon zijn dat je ramen dicht moet doen en binnen moet blijven zitten. Maar goed toen maar weer naar binnen gegaan en op een gegeven moment hield het alarm ook wel op dus toen zijn we maar weer gaan slapen. Maar ook niet voor lang want om 7 uur ging de wekker. Nederland moest voetballen tegen Spanje. Anke en ik hadden ons Oranje shirt meegenomen (We zijn Arjen Robben en Wesley Sneijder) en natuurlijk Nederland vanuit Nieuw Zeeland aangemoedigd. En het heeft geholpen, ik heb zelf 2 keer gescoord en Anke heeft ook haar best gedaan. Sochtends hebben we nog even gevraagd naar dat alarm. En de hoteleigenaar vertelde ons dat dat was voor de vrijwilligers in het dorp die weten dan dat ze ergens heen moeten om iets te gaan doen. (beetje warrig verhaal) Vandaag stond op het programma de Waitomo glowworm cave. Dit is een grot waarin heel veel gloeiwormen zitten en die wilden we graag zien. We hadden echt een verschrikkelijke gids. Mevrouw van rond de 55 met een gezicht alsof ze nergens minder graag had willen wezen als in die grotten. Ze vertelde alles op dezelfde monotone stem echt heb nog nooit zon rare gids gezien. Ze vertelde wat onzinnige dingen over de grot en daarna gingen we in een bootje om de gloeiwormen te kunnen zien. Je mocht helaas geen fotos maken maar het hele plafond was gevuld met allemaal kleine groene lampjes. (Nog even terug naar de rare gids want zij moest onze boot door middel van een touw vooruit en achteruit trekken. Dit lukte haar ook aldoor niet.) Na de “tour” hadden we nog wel even tijd om een slechte recensie achter te laten over de gids dus hopen dat ze daar niet meer werkt stel iemand die dit leest gaat naar Nieuw-Zeeland. Na de grotten zijn we naar een Kiwi-huis gegaan. Nieuw-Zeeland staat natuurlijk bekend om de kiwi. Een vogel die niet kan vliegen. En er zijn er niet zo heel veel meer. Nu moesten we natuurlijk er wel eentje zien voordat we Nieuw Zeeland weer zouden verlaten. Dus kaartjes gekocht voor het kiwihuis, hier zaten niet alleen kiwi’s maar ook andere vogels. Hier uurtje ofzo rondgelopen en weer door gegaan naar Auckland. Waar onze trip begonnen was. Hotel opgezocht, hier zijn we best wel lang mee bezig geweest, ergens wat gaan eten en toen maar gaan slapen.

15 juni – Zondag

De eerste dag waren we van plan naar Hot Water Beach te gaan maar dit kwam er niet van. Vandaag pas poging nummer 2. Zelfde route gereden en alles. Alleen vergeten dat eerder te typen we hadden donderdag de hele dag slecht weer maar de rest van de week was het zonnig soms zelfs warm. En de route richting het strand was dus ook anders aangezien complete velden toen onder water stonden en daar nu niks meer van te zien was. Het was ook zonnig op deze zondag en dus de perfecte dag voor het strand. Dus weer een tochtje van 3 uurtjes en op het strand aangekomen waren er wat jongens aan het surfen maar voorderest liep er niemand. Je moest ook een stukje verder het strand op om bij het “Hot Water” gedeelte te komen. En daar waren wat meiden met een schep een gat aan het graven. Daar kwam allemaal rook vanaf. We hadden zelf geen schep dus stonden we daar een beetje bij te kijken. Tot dat er in 1x een hele grote golf aan kwam en we tot onze knieën helemaal nat werden. Toen maar weer terug gegaan naar de auto en doorgereden naar Cathedral Cove. Dit is een berg die staat op het strand maar er zit een tunnel in. Deze tunnel is niet door mensen gemaakt maar door uitgehouwen door het water. We moesten 45 minuten lopen om daar te komen berg op berg af. Maar dit was wel te doen. Naar mijn mening is dit één van de mooiste dingen die we hebben gezien in de tijd hier in Australië. Na weer 45 minuten terug te hebben gelopen weer in de auto gestapt naar Auckland want we moesten natuurlijk ook weer 3 uur terug. We hadden nog geen hotel geboekt dus zijn we paar kilometer voor Auckland op zoek gegaan naar een hotel en er 1 gevonden. Super luxe kamer met keuken erin (niet dat we die hebben gebruikt) We zijn toen s’avonds eerst wat wezen eten bij een soort Mexicaan en daar nog een rugby wedstrijd gezien. (Nieuw- Zeeland tegen Zuid-Afrika) In Nieuw-Zeeland zijn ze nogal fan van rugby en hebben ze een aparte dans die ze altijd doen voor de wedstrijd aan. Deze wilden we altijd al een keer zien. Kwam zon “bar-hanger” naar ons toe om te vragen of het geluid wat harder mocht dus konden we zo die rugby spelers nog even hun dans zien doen. Hierna zijn we nog naar de bioscoop geweest naar de film The Fault in our Stars. Een film die gedeeltelijk in Amsterdam is opgenomen, toch altijd leuk als je in het buitenland zit.

16 juni – Maandag

Laatste dag alweer in Nieuw-Zeeland en van onze laatste vakantie. Eerst wilden we nog een foto van de skyline van Auckland dus hebben we beetje rondjes gereden voor het mooiste plekje. Na deze gevonden te hebben was het tijd voor de Skytower. Hier had ik naar uitgekeken sinds we hadden besloten naar Nieuw Zeeland. Ik had op televisie samen met mijn moeder Kate plus 8 gekeken en daarin gingen ze ook naar de Skytower. Dit is een 300 meter hoge toren waar je vanaf kan springen. Tessa en ik hadden hier al online kaartjes voor gekocht. We hadden alleen 1 probleem. We kwamen aan bij de Skytower en toen bleek dat we de verkeerde kaartjes hadden gekocht. Je kan namelijk kaartjes kopen voor de SkyWalk en de SkyJump. Nu hadden we ze gekocht voor de Walk in plaats van de Jump. En als je een kaartje voor de Jump wilde kopen koste dat je gelukkig maar 195 Nieuw Zeelandse dollars (120 euro) en dan nog de foto’s die ze gemaakt hebben enzo ook 85 dollar. Nou had ik hier eigenlijk helemaal geen geld meer voor dus twijfelde ik best wel erg om alsnog daar zon kaartje voor te kopen. Tes wilde het namelijk sowieso gaan doen. Uiteindelijk toch besloten het wel te doen omdat ik anders dit nu had getypt met spijt. Maar als eerste was de SkyWalk. We werden gehezen in een oranje jumpsuit, daarover heen een oranje jas. We moesten een haarnetje dragen met daarover heen een lelijke zwarte muts en nog zwarte handschoenen aan. We leken wel mijnwerkers. Anke ging vervolgens een kaartje kopen voor de Skytower zodat ze ons kon zien. We werden vastgehaakt aan een paar kabels en toen gingen we op 192 meter hoogte een rondje rond de toren lopen. We mochten een beetje over de rand heen hangen en we moesten nog wat andere oefeningen doen. Super gaaf! Zou het zo weer doen je kon vanaf daar de stad namelijk heel mooi zien. Duurde al met al uurtje ofzo en toen weer naar beneden om kaartjes te kopen voor de Jump. Werden nu in een ander pak gehezen en daarna weer naar boven. Anke die mocht beneden staan bij waar we uiteindelijk uit zouden komen. Tessa ging eerst, werd vastgehaakt aan allemaal kabels en er werd afgeteld en dan moet je een paar touwen los laten en gewoon in het niks stappen. Ik moest wachten en dat vond ik nog het ergste want er is een machine waaraan je zit vastgehaakt en die maakt een knoeterhard lawaai. Na Tessa was ik aan de beurt. Het duurt maar 11 seconden het gaat veel te snel. Had gelezen je gaat iets van 85 kilometer per uur ofzo. En uiteindelijk kom je neer op een groot rood kussen en daar stond Anke dan op ons te wachten. Eerste reactie van Tes was heel hard lachen nadat je bent neergevallen op je knieen. Eerste reactie van mij precies hetzelfde. Het was echt super gaaf, zou het ook zo weer doen. Na de sprong konden we de foto’s en filmpjes die er gemaakt waren kopen. Je kreeg namelijk een camera om je pols voordat we gingen springen dus alles staat op video. Ik weet alleen niet of iemand dat filmpje ooit te zien krijgt (die van mij in ieder geval) echt verschrikkelijk (haha) Na de sprong weer richting het vliegveld om afscheid te nemen van Auckland. Om 9 uur ging onze vlucht en om 11 uur kwamen we aan (4 uur vliegen – 2 uur tijdsverschil)

Was echt een goeie afsluiter van onze tijd hier in Australië. We gaan namelijk over een paar daagjes al weer naar huis.